Përdorimi i gjerë i fjalëve të huaja, veçanërisht të anglishtes, në komunikimin e shkruar dhe të folur është shndërruar në një dukuri shqetësuese që minon integritetin e gjuhës shqipe. Kjo prirje vërehet kryesisht te të rinjtë, të cilët shpesh i japin përparësi fjalëve të huaja, në vend të përdorimit të fjalorit të gjuhës amtare. Në vend se të pasurojnë aftësitë e tyre gjuhësore, ky orientim drejt huazimeve tregon një keqkuptim, sipas të cilit përdorimi i fjalëve të huaja të bën më “intelektual”. Por në të vërtetë, ai vetëm sa zbeh pasurinë dhe veçantinë e gjuhës shqipe.

Duhet të pranojmë se disa terma teknikë, që janë standardizuar ndërkombëtarisht, janë të domosdoshëm për komunikim efikas në fusha të ndryshme. Këto terma janë integruar në mënyrë të natyrshme në gjuhët e ndryshme, përfshirë edhe shqipen, dhe janë mjete të vlefshme për shprehjen e ideve komplekse. Megjithatë, përdorimi i pakontrolluar i fjalëve të huaja jashtë konteksteve profesionale dëmton trashëgiminë kulturore dhe larmishmërinë gjuhësore të gjuhës sonë.

Gjuha është dinamike dhe në zhvillim të vazhdueshëm, ndaj është normale të ndikohet nga kultura të tjera. Por, për të ruajtur gjallërinë e gjuhës shqipe, është thelbësore të promovojmë përdorimin e fjalëve dhe shprehjeve autoktone. Kjo nënkupton mbështetjen e përdorimit të fjalëve shqipe në vend të atyre të huaja që kanë ekuivalent në gjuhën tonë, si dhe inkurajimin e krijimtarisë gjuhësore brenda kornizës së shqipes.

Ruajtja e pastërtisë së gjuhës shqipe nuk është vetëm çështje krenarie gjuhësore, por dëshmi e identitetit kolektiv dhe trashëgimisë kulturore të popullit shqiptar. Duke zgjedhur me vetëdije të përdorim fjalë dhe shprehje shqipe, ne kontribuojmë në vazhdimësinë e një tradite që na është trashëguar ndër breza. Për më tepër, përqafimi dhe kremtimi i pasurisë së gjuhës shqipe forcon unitetin kombëtar dhe lidhjet brenda komunitetit shqiptar, kudo që ndodhet.

Në një epokë të globalizuar, depërtimi i fjalëve të huaja në gjuhën shqipe paraqet një kërcënim serioz për integritetin e saj kulturor. Edhe pse huazimi gjuhësor është në një farë mase i natyrshëm, përdorimi i shfrenuar i fjalëve të huaja, sidomos nga të rinjtë, pasqyron një shkëputje në rritje nga rrënjët tona gjuhësore. Në vend që të përqafojnë pasurinë e gjuhës së tyre amtare, shumë zgjedhin fjalë të huaja në një përpjekje të gabuar për t’u dukur modernë apo të sofistikuar.

Zbehja e gjuhës shqipe përmes përdorimit të fjalëve të huaja nuk është vetëm çështje gjuhësore. Gjuha është bartëse e identitetit kulturor – ajo përmbledh vlerat, traditat dhe kujtesën kolektive të një shoqërie. Duke anashkaluar fjalorin tonë vendas për t’i hapur rrugë fjalëve të huaja, ne rrezikojmë të humbasim trashëgiminë tonë kulturore dhe lidhjet me të kaluarën. Është e domosdoshme të kuptohet se gjuha nuk është vetëm mjet komunikimi, por edhe një depo e vlerave shpirtërore që meriton të ruhet.

Përdorimi i shfrenuar i fjalëve të huaja, për më tepër, minon përpjekjet për të nxitur diversitetin dhe gjithëpërfshirjen gjuhësore brenda komunitetit shqipfolës. Gjuha është faktor bashkues, që krijon ndjenjë përkatësie dhe solidariteti. Por, përdorimi i papërgjegjshëm i fjalëve të huaja mund të krijojë barriera komunikimi dhe ndasi shoqërore, duke përjashtuar ata që nuk janë të aftë të kuptojnë gjuhët e huaja. Prandaj, mbrojtja dhe përdorimi i shqipes rrit gjithëpërfshirjen dhe përforcon lidhjet brenda komunitetit shqiptar.

Si mbrojtës të trashëgimisë gjuhësore shqiptare, është detyrë e individëve, arsimtarëve dhe politikëbërësve të vendosin përparësi te ruajtja dhe promovimi i fjalorit autokton. Kjo nënkupton zhvillimin e një kulture që e vlerëson gjuhën shqipe dhe nxit kreativitetin brenda saj. Duke rifituar pronësinë mbi identitetin tonë gjuhësor dhe duke festuar pasurinë e gjuhës sonë, ne sigurojmë që trashëgimia kulturore të vazhdojë për brezat që do të vijnë.

Fushata e ndërgjegjësimit synon të rrisë vetëdijen për pasojat negative të përdorimit të tepërt të fjalëve të huaja dhe bën thirrje për rigjallërimin e gjuhës shqipe. Duke promovuar autenticitetin gjuhësor dhe përdorimin e fjalorit vendas, ne mund të mbrojmë trashëgiminë gjuhësore të shqiptarëve dhe të sigurojmë ruajtjen e saj për të ardhmen.